عاشقانه ترین وب سایت عاشقانه=چشمان سبز

باز هم قضاوت عجولانه...

نمیدونم چرا همه اخلاقشون اینجوری شده

همش دوست دارن بدونن چرا اسم وبلاگا گذاشتم "چشمان سبز"

چند بار بگم شاید یکی دوست نداشته باشه کسی بدونه؟

شاید یه چیزی بین خودش و خدای خودش باشه

شاید یه راز باشه

نمیدونم چرا توی این دوره زمونه همه دوس دارند فقط از دیگرون حرف بکشند ولی هیچوقت از خودشون به کسی چیزی نگن

نمیدونم چرا همه فقط میخان دیگرون رو قضاوت کنن

و هیچوقت درباره خودشون فکری نمیکنن

وقضاوتی نمیکنن؟

چرا توی دین ما"چشم سبز" منفور بوده و

چرا این فکر رو به همه هم القاء می کنیم؟

و بین همه عمومیت میدیم همه ی چیزای بد و؟

چرا در مورد آدما از ظاهرشون و حرف زدنشون قضاوت می کنیم؟

چرا؟

هان؟ چرا؟

خدایا طرز فکر آدما رو درست کن...

طرز نگاه آدما رو درست کن...

تورو عاجزانه به بزرگیت قسم میدم...

دنیا رو درست کن.

قضاوت های عجولانه و نابجا

تصمیم داشتم به وب دوستانی که لطف کرده بودن و کامنت برام گذاشته بودن سر بزنم و ازشون تشکر کنم که ناگهانی و از طریق پاپ آپ به یه تالار گفتمان  وارد شدم...همون صفحه اول چشمم به امضای یکی از اعضای اون تالار افتاد که برام خیلی معنی دار بود.

چون برای خودمم اتفاق افتاده بود حقیقتش ولی چیزی درمورد اون نگفته بودم تاحالا.

اونم اینکه دوستی توی کامنتها ازم پرسیده بود که چرا کامنتهای تایید نشده وبت زیادن و انگار همه برات خصوصی کامنت میذارن. ولی نمیدونست اینها کامنتهای تبلیغاتیه که تایید نشده اند.من به این دوستمون جوابی ندادم ولی حقیقتش خیلی برام گرون تموم شد که کسی که اصلا" منو نمیشناسه همین اول کار قضاوت بد بخاد در موردم بکنه.

این جرقه توی ذهنم زده شد و کارت پستالی رو طراحی کردم که حاوی این مضمون بود.

مضمونی که شاید هرکدوم از خوانندگان این مطلب باهاش توی زندگی مواجه شدن.

امیدوارم هرگز کسی دچار قضاوت های کورکورانه و ظاهر بینانه در مورد شخصیت دیگرون نشه . وهمیشه واسه شخصیت و هویت همه احترام قائل باشیم.

حتی اونایی که باهاشون دشمنیم.

قضاوت ازروی قساوت دردادگاه زندگی...