امروز توی بزرگراه درحال اومدن سرکارم بودم که از پشت شیشه ماشین چشمم به سربازی خورد که توی پست سرش رو روی میلهای پل روی بزگراه گذاشته بود و به حالت غم آلودی احساس تنهایی یه عاشق رو نشون میداد..

نمیدونم چی شد که ناخودآگاه یه چراغ پلیسی براش زدم و دستمو از پشت شیشه جلوی ماشین به احترامش بلند کردم که دیدم سرش رو برداشت و اونم دستشو تکون داد.

همونطور که رد شدم احساس رضایتی شدید کردم

آرزو کردم "کاش اونقدر ثروت داشتم که میتونستم سربازی همه ی سربازای عاشق رو بخرم

و این دعا توی دلم نشست:

خدایا تمام سربازان این مرز وبوم رو در پناه خود سلامت و شاد و پیروز بدار...

کاش هوای سربازا رو بیش از این داشته باشیم

و نذاریم غمی توی دلشون راه پیدا کنه...