روزه ذهن با افطار افکار مثبت

چند وقتیه خیلی حرف واسه گفتن دارم

ولی تا میام بنویسم از ذهنم پاک میشن و چیزی یادم نیست

خیلی دلم میخاد بدونم چم شده ولی هرچی فکر میکنم چیزی نمی فهمم

توی خودم موندم...نمیدونم واسه چیه!!!

شاید حالا که ماه رمضونه ذهنمم روزه ی فکر گرفته...

شاید...

دیشب با بچه ها بعد افطار به سرم زد بریم پارک و یه هوایی بخوریم

ماه رمضونی چیزایی دیدم که بدتر به هم ریختم عوض اینکه بهتر بشم.

ناچار اعصابم خورد شد و سر و ته کردم برگشتم خونه.

خیلی سعی کردم اون موضوع رو توی ذهنم حبسش کنم ولی نتونستم ازبس سنگین بود.

نمیدونم ماه رمضونم که میاد هیچی بهتر که نمیشه هیچ/// بدترم میشه

نمیدونم ما آدما چرا هیچوقت به روزای با صفای گذشته بر نمی گردیم

نمیدونم چرا خودمونو توی قفس افکار باطل و منفیمون حبس کردیم

چرا ذهنمون همش درگیر چیزای منفیه

چرا هیچوقت به مثبت ها نگاهی هم نمی اندازیم؟!

کاش لااقل یه ماه رمضونی نگاهمون رو نسبت به همه چی عوض می کردیم

فقط برای یک ماه

فقط برای یک هفته

فقط برای یک روز

این توقع زیادیه به نظر شما

نظر شما چیه؟