دل نوشته ها و سخنانی زیبا درباره خدا

همه دم از خدا می زنیم و مرام خودمون رو خداگونه میدونیم ولی افسوس گویی خدا ما رو به حال خود رها کرده.

فکر می کنیم خداگونه بودن اینه که فقط به وجود خدا اعتقاد داشته باشیم در حالیکه سراپا از اون و یاد اون غافلیم.

گاهی خدا رو توی چهره اون کودک معصومی دید که بجای بچگی کردن-کودکی کردن و بازیهای کودکانه ، ازچهارراه های تکدی گری سر درمیاره.

مایی که تا ماه برکت الهی میرسه قیمتهای اجناس ضروری رو تصاعدی بالا می بریم ولی نمیدونیم اونی که غنی و مرفه تشریف داره براش هیچ فرقی نمیکنه.

اون طبقه فقیر و ندار مردمه که زیر فشار بیشتر قرار میگیره.آیا اینه فلسفه ماه رمضان؟...

افسوس که ماه رمضون اومد و هنوز به حقیقت این قصه که میگن: " رمضان ماه خداست" نرسیدیم.

هنوز همه مون فکر و ذهنمون اینه که هروز بیشتر از روز پیش دارایی داشته باشیم و غافلیم که این زیاد داشتن ما و زیاده خواهی های ما شاید خیلی جاها به داشتن اندک عده ای هم لطمه وارد کنه.

داشتنی که روز به روز فاصله طبقاتی جامعه مارو بیشتر و بیشتر و بی عدالتی این عده رو چشمگیرتر و بارزتر میکنه.

کاش به خودمون بیایم و بااین اعمال و رفتار بیخود بعد از یکماه ادعای بندگی و عبادت با دستان تهی سرسفره جشن عید فطر نشینیم.