عکس نوشته های فلسفی و زیبا

دلم میگیره از اونایی که هر روز صبحشون را با کلمات و جملات و عکس های منفی این سایت و اون سایت شروع میکنن.

دلم میگیره از اونایی که از اول صبح همش به این و اون انرژی منفی میدن.

دلم میگیره از اونایی که همش به این چیز و اون چیز به دید منفی نگاه میکنن فقط.

دلم میگیره از کسانی که فکر میکنن من و اون هیچ مشکلی نداریم...

دلم میگیره از آدمایی که فقط سرشون مثل کبک زیر برفه و فقط به خودشون

فقط به خودشون

و به غم هایی که توی دلشونه فکر میکنن.

دلم میگیره از اون مادری که بچه هاشو میذاره زیر پاش و از شوهرش جدا میشه

تا به قول معروف ثابت کنه که شاخ شوهرش رو شکسته

دلم میگیره از آدمایی که آدمیتشونو میذارن زیر پاشون و فقط بدیهای آدما رو می بینن.

دلم میگیره از اونایی که خوبی ها رو خیلی زود با اندک نسیمی فراموش میکنن.

دلم میگیره از همه ی بدیها...!

ولی هیچوقت نیروی منفی به خودم و اطرافیانم نمیدم.

چون واسه اونام شخصیت و احترام قائلم.

کاش میفهمیدیم که ما یه نفر نیستیم.

یه اجتماعیم.

گسترش بدیها یعنی آلوده کردن اجتماع...

اکثر دوستان معنی فقر با ثروتمند و فقیر واقعی با ثروتمند و غنی واقعی رو اشتباه می گیرن.

بعضی ها برای بدست آوردن ثروت به همه چی تن میدن...

بعضی از خوردن حق دیگرون ابایی ندارن و براشون خیلی عادیه...بعد نماز اول وقتشونم ترک نمیشه.سالی یه بار میرن مکه ...بعدش میشنویم که پشت سرش هم سر از آنتالیای ترکیه درمیارن...حالا پولش از کدوم راهی بدست اومده بماند.

خیلیا ادعای ادب میکنن ولی پای خودشون که وسط میاد بی ادبیشون رو میشه.

خیلیا روضه امام حسین می گیرن ولی توی روضه شون با حرفاشون دل خیلیا رو میشکنن و بهشون تهمت و دشنام و هزارتا چیز دیگه نسبت میدن.

به نظر من کسی غنی واقعیه که باطنش قوی و غنی باشه نه ظاهرش.

چون به قول شاعر... ای بسا ابلیس آدم رو که هست

ای بسا آدم که ابلیس است و بس.

ومتاسفانه ما همیشه دیدمون برعکسه و طرف کسی میریم بیشتر که ظاهرش غنیه نه باطنش...

چون همه ملاکها دیگه مادی شده.

و به ثروت طرفمون اهمیت میدیم بیشتر...نه خودش.

ولی هنوزم کسانی هستن که ظاهربین نیستن.

کاش هممون جوری زندگی کینم که وقتی به کارنامه اعمالمون فکر میکنیم

احساس ذلت و خفت و پستی و خاری بهمون دست نده.

کاش میشد هیچوقت از دایره آدمیت بیرون نریم...

یعنی میشه؟